Ahmet Yılmazefe / Karanfil Kokulu Masal

Karanfil Kokulu Masal

akıl ki firaridir bu akşam

körpe tenlerde can bulurken hayat

lal olmuş susmuş şarkılar

ağzından dökülürken eski bir şiir

karanfil kokusu kaplıyor dünyayı

dünya başımda dönüyor bu akşam

 

zaman yutuyor aşkları yıllara bölerek

avuçlarında tırnaklarınla ezerken

nergis sarısı bir anıyı

karanfil kokuyor dünya

 

çorak yazlarda yağmuru beklerken

yüzümün topraksı tarafı sulanıyor bakışlarınla

yağıyor göğün kararan yüzü

gözlerimin köylü şaşkınlığına

 

sen bir masala

dörtnala bir kısrakla gittin

yangınlar içinde  karartıp sevdayı

büyüttün beni yalnızlığımla

gittin yıldızlara değdi ellerin

                         

Antalya/ 2003