nisandı
hep yağmura yazdı hüznünü
betonla boğulmuş toprağın
bitkin ve endişeliydi sokaklar
gülde sürgün veren bir gamzeyi
yaralı bir gülüşle yıkadı çocuk
yine de geçmedi
göçebe şehrin göğsündeki yara
yoksul bir yalnızlıktı bu oysa
kıştan kalma bir kalabalık
uzak bir nisandı
zamanın sarkacında insan
ve kendi kurak çölünde
kırlangıç şarkıları söyleyen
kayıp bir liman
*** Tablo: S. Dali - Belleğin Azmi ( Katalanca: La persistència de la memòria)
👏👏👏
YanıtlaSil