SON
Renkli
boncuklardan inşa edilmiş bir hayattı istediğim,
Kalplerin
böyle çabuk hurdaya çıkmadığı,
Sevgilerin
sönük sözcüklerin ucuz olmadığı bir dünya.
Rengârenk
balonlarla gökte gezerken bombalanmadığım,
Aşkımın
ayaklarıma dolanıp beni düşürmediği bir düş.
Dilek
fenerim yanmıştı bir kere,
Belki de o
zaman anlamalıydım umudun soyunun tükendiğini.
Oysa hâlâ
hayali bir arkadaş gibi dolaşır kalbimde.
Öğrendim,
Büyümek cam
kırıkları yemeyi bırakmak değil
Gönlünü
dondurucuya kaldırmakmış.
En sevdiğin
insan vururmuş hançeri sırtından
Ruhunu
güvenip de adadığın insan,
Kanatlanıp
meleğe döndü derken Azrail'in olurmuş.
Küçükken
defalarca düşerek yürümeyi öğrenen insan,
Büyüyünce
kalkmıyor, sürünüyormuş.
Kalbimi
imara açtım yeni mezarlıklar için
Artık
anladım mağaranın sonunda bir ışık aramak yerine
Karanlığa
gömmeyi kafamı,
Yalnızlığımla
azalmayı,
Ve yolun
sonunda
Yok olmayı.
